یادداشت اختصاصی «بشیر اسماعیلی»، کارشناس مسائل بین الملل؛
ناتوانی امارات در نبرد نامتقارن با انصارالله
حمله انصارالله به فرودگاه پایتخت امارات متحده عربی، بار دیگر تفوق جنگ نامتقارن و آسیب‌پذیری کشور‌هایی که خود را بواسطه پشتوانه نظامی قدرتمتد، آسیب ناپذیر می‌دانستند عیان کرد. نمایش توانایی حمله موشکی و پهپادی انصارالله که قبلا هم در حمله به تاسیسات آرامکو عربستان اثبات شده بود، به احتمال زیاد جریان جنگ را به سود مقاومت یمن تغییر خواهد داد. آن‌که در خانه شیشه‌ای است، به همسایه خود سنگ پرتاب نمی‌کند؛ و این حکایت عربستان و امارات است.
به گزارش راهبرد معاصر؛ فشار امارات بر مردم یمن در سال‌های گذشته و حملات متعدد به یمنی ها در هفته های اخیر، انصارلله را وادار به تلافی و پاسخی شجاعانه به دست نشانده های آمریکا و اسرائیل در منطقه کرده است. حمله انصارالله به فرودگاه پایتخت امارات متحده عربی، بار دیگر تفوق جنگ نامتقارن و آسیب پذیری کشور‌هایی که خود را بواسطه پشتوانه نظامی قدرتمتد، آسیب ناپذیر می‌دانستند عیان کرد.
پیشتر هم در نواز غزه، جریان‌های مقاومت به تنها سلاح ساده و همیشگی خود یعنی راکت روی آوردند. سلاحی که پنداشته می شد با تکمیل و اصلاح گنبد آهنین، کارایی خود را برای همیشه از دست داده است. اما همین سلاح ابتدایی، رفته رفته به چالشی عظیم برای امنیت ملی اسرائیلی بدل شده که برای در اختیار داشتن ارتشی مجهز و پرقدرت مدعی است. نمونه های پیشین جنگ نامتقارن نشان داده است، قوی ترین ارتش های جهان یارای مقابله با گروه های شبه نظامی و چریکی را ندارند. همانطور که آمریکا در ویتنام، شوروی و ناتو در افغانستان و عربستان در یمن راه به جایی نبردند و در باتلاق فرو رفتند، اسرائیل هم اینک در مواجهه با راکت های غزه مستأصل شده است. اساسا نه گنبد آهنین نه هیچ سامانه دفاع موشکی دیگری امکان دفع همه حملات راکتی و موشکی گسترده و همه جانبه را نخواهد داشت.
امنیت مطلق هوایی که روزی در پروژه جنگ ستارگان ریگان طرح شد، از آن زمان تا الآن در حد یک افسانه باقی مانده است. اینک اسرائیل متوجه می شود در دنیای امروز، قلدرمآبی و یکه تازی معنایی ندارد. این مسأله را باید پیشتر و در حمله موشکی ایران به عین الاسد متوجه می شد، زمانی که آمریکا در اوج یکه تازی های ترامپ مجبور به مماشات با اولین حمله به یک پایگاه نظامی آمریکا بعد از جنگ دوم جهانی تا کنون شد.
در حال حاضر تجهیزات نظامی فوق پیشرفته عربستان سعودی و امارات متحده عربی که نتیجه سا‌ل‌ها مبادله پترو دلار‌ها با تسلیحات غربی است، در برابر پنجاه هزار حوثی فلج مانده است. در عین، آسیب پذیری زیر‌ساخت‌های سعودی و امارات به واسطه شرایط خاص اقلیمی و توسعه ناپایدار سال‌های اخیر بسیار زیاد است؛ اگر فقط دو زیر ساخت آب شیرین کن و نیرو‌گاه‌های برق در سعودی و امارات مورد حمله پهپادی یا موشکی قرار گیرند، شهروندان این کشور‌ها از تامین آب شرب روزانه خود محروم خواهند ماند.
بدین روی حمله متهورانه انصارالله به پایتخت امارات متحده عربی، می‌تواند نوعا یک مانور نظامی محدود برای نشان دادن قدرت ضربه زنی آنها به دشمن تلقی شود. چنین مساله‌ای طبعا نیرو‌های ائتلاف را برای ادامه جنگ نابرابر، تحمیل قحطی و کودک کشی در یمن محافظه‌کار خواهد کرد. سعودی‌ها بایستی درک کنند ماهیت مناقشه یمن با آنچه در جریان بیداری اسلامی در بحرین اتفاق افتاد متفاوت است؛ در بحرین طبقات متوسط شهری دست به تظاهرات خیابانی زدند و با اولین لشگرکشی نیرو‌های نظامی شورای همکاری خلیج فارس، سرکوب شدند. اما در یمن نیرو‌های شبه نظامی سازمان‌یافته‌ای وجود دارند که به عکس طبقه متوسط شهری، چیزی برای از دست دادن ندارند و تا آخر خط می‌جنگند.
بنابراین در حمله به امارات، نمایش توانایی حمله موشکی و پهپادی انصارالله که قبلا هم در حمله به تاسیسات آرامکو عربستان اثبات شده بود، به احتمال زیاد جریان جنگ را به سود جنگجویان یمنی تغییر خواهد داد. آن‌که در خانه شیشه‌ای است، به همسایه خود سنگ پرتاب نمی‌کند؛ و این حکایت عربستان و امارات است.